اثر استروژن و پروژسترون بر حساسیت بارورفلکس ها در شرایط حاد فشار خون در موش های صحرایی

سابقه و هدف: شیوع بیماری های قلب و عروق در دوران یائسگی در زنان بیشتر از دوران قبل از آن می باشد. یکی از دلایل این پدیده ناشی از اثرات محافظتی هورمون های جنسی زنانه بر سیستم قلب و عروق می باشد. در این مطالعه بر آن شدیم تا نقش هورمون های جنسی زنانه را بر حساسیت بارورفلکس ها در شرایط حاد افزایش فشار خون در موش صحرایی بررسی کنیم. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مداخله ای – تجربی می باشد که بر روی 48 سر موش صحرایی ماده و نر صورت گرفت. حیوان های نر و ماده به طور جداگانه به سه گروه دریافت کننده استروژن، پروژسترون و حلال تقسیم شدند، به طوری که در هر گروه 8 سر حیوان مورد آزمون قرار گرفتند. موش های ماده ابتدا پس از بی هوشی، اوارکتومی شدند و سپس تمامی حیوان ها کپسول گذاری (حاوی هورمون های جنسی یا حلال) شدند و سپس دو هفته بعد تحت بی هوشی مجدد، کانول گذاری تراشه و ورید و شریان فمورال بر آن ها صورت گرفت. برای ایجاد شرایط حاد فشار خون از فنیل افرین به عنوان یک داروی منقبض کننده عروقی استفاده شد. تغییرات ضربان قلب (∆hr) و فشار متوسط شریانی(∆map) قبل، حین و بعد از تزریق فنیل افرین ثبت گردید. جهت ارزیابی عملکرد گیرنده های فشار از ایندکس brs (∆hr/∆map) استفاده شد. تغییرات با استفاده از ترانسدیوسر فشار و دستگاه ثبات، جمع آوری و به وسیله رایانه پردازش گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین hr و map در گروه دریافت کننده استروژن و پروژسترون قبل از تزریق فنیل افرین (حالت استراحت) هیچ تفاوت معنی دار آماری با گروه حلال ندارد. از طرفی استروژن در حیوان های نر سبب تقویت حساسیت بارورفلکس ها brs در گروه دریافت کننده استروژن(03/0±6/0) نسبت به گروه حلال (05/0±48/0) گردید (05/0p